Боз ала ауыл жастары, Бозбала күнін тастады. Боз жаулық жауып қыздарға, Шаңырақ құра бастады....

Алданбайын арзанқол жұбанышқа, Алданып жұбанышқа, құрақ үшпа! Қазір менен қашықтап куаныш та, Әйтеуір, бір бақытым тұр алыста....

Адасып келем, дала асып келем елсізде түн менен ойға қамалып, Жусан иісінен нәр алып....

Мен сені жүретінмін мақтан көріп, қызғыш боп, өсек айтқан жаттан қорып. Өзгеше жұрттан бөлек жан дейтінмін, жоқтай бір көлеңкесі таң кейпіңнің....

Біреулер менің қолымды қысса, жаныма қейде күліп кеп, қызғанып қалма, жаным, сен: сен үшін ғана құрметтеп мені тұратын шығар жігіттер, қызбалық қылма, жаным, сен....

Мен онымен қай кезде көрісемін? Қашан? Қашан? Айтшы сен соны, сенім?...

«Мұғалима бізге бақыт туралы шығарма жаздырды. Бақыт деген не екенін мен қайдан білейін...» Бақыт деген - сенің бала күндерің...

Телефоны құрғырың үндемеді - оятпады мазалап түнде мені. Шырт ұйқыдан тұрғызып сүйіктім кеп кетеміз, жүр демеді....

Көгалды алаң. Сүт сәуле қырды басқан, біз отырмыз жанардан арман ұшып. Еленбейтін бұрынғы жұлдыз, аспан - бәріне таңданысып....

Аға, Саған, білмеймін не айтарымды, Қай қырыңнан білмеймін байқарымды. Көңілдегі ой көмейге кептелді де, Түрмесіне кеудемнің қайтарылды....