Төбеден төнген аспан, күн мен айы, «Тамаша» жанға жайлы күн райы. Ақырын жылжып қана көктем келед, Сықылды жас жігіттің сәулетайы....

Өзге емес, өзім айтам өз жайымда, Жүрегім жалын атқан сөз дайында. Тереңде тұнып жатқан дауыл күйді, Тербетіп, тулатып бір қозғайын да......

Түседі еске жалаңаяқ күндерім, Ақсүйекті ала қашқан түндерім, Сол қашқаннан мол қашыпты балалық, Қайда екенін көптен бері - ақ білмедім....

Ай, балбөбек, балбөбек, балдайсың, Атқан жазғы арайлы таңдайсың. Күлгеніңде көктемгі күндейсің, Күн нұрымен құлпырып гүлдейсің....

Біреуге достық жасасам, Қастық боп қайтады өзіме. Жүрегімді ұқпай етед шам, Еркіндеу айтқан сөзіме....

Отырам кейде құрысып, Бойымда бір жүк жатқандай. Өтеді уақыт жылысып, Өз міндетін атқармай......

Жас дәурен – гүл жазира, қайран жазым, Тыңдаған ерке сұлу айтқан назын. Әсерлі ән, көк нөсер күй, сал домбыра, Жігіттің тебірентесің өнерпазын....

Артқа тастап алтыны, Жанна жетті жетіге. Жазды бастап «А», «Б»- ны, Бірді қосып екіге. Нажағайдай жалт беріп, Жарқылдайды жанары....

Жеті жасар баласын Жетпісте шал жетектеп, Келе жатыр көшеде, «Қайда әлгі мектеп» деп Жетпіс келед сүрініп, Жеті келед жүгіріп....

Тоқта, жолдас! Бұзба көше тәртібін. Өткізе алмай Өміріңнің артығын Жүрсің бе сен! Қалай - қалай басасың?...