Таң бұзып тынышымды жіберді деп, жазғы түн кетерінде түнерді кеп. Жер - ару серпігенде түн көрпесін, маужырап қарап тұрды Күн елжіреп....

Жүзі қоңыр болғанмен, аппақ оның жүрегі, күлсе шындап күледі, ал, күрсінсе — түн еді....

Жезқазған — жыр қайнарым, мыс балқып қойнауында тулайды ағын. Көзіндей батыр мінез бабалардың ұлы — мәрт, қызы — көркем нұрлы аймағым!...

Жанға көңіл қалып тұр, Жан бұл күйге салып тұр. Тәнге көңіл қалып тұр, Тән шыдамай, арып тұр....

Аманбыз, жезде, Солай ма сізде? Амандаспақ — жол, әдет....

Бұл сөзді біреу алмас, біреу алар, Құлағын біреу салмас, біреу салар. Теп - тегіс көпке ұнау оңай емес, Кейіне жарамаса, кейіне жарар....

Мінсіз таза меруерт Су түбінде жатады. Мінсіз таза асыл сөз Ой түбінде жатады....

Ән салғызып, билетіп, ылғи бізбен жүреді. Тақпақты да үйретіп, Ойната да біледі....

Армысыңдар, туған жер, туғандарым, Кезіп жердің тау – тасын, нулы орманын Келіп тұрмын, безгем жоқ өздеріңнен – Мені алысқа сендерден қуды арманым....

Бар еді бір зеңгір тау асқан биік, Әр түрлі мекен еткен аңдар сүйіп. Жол шеккен тамақ іздеп аш Арыстан Сол таудың арасынан қуды Киік....