Тұңғиық, түпсіз ашулы, Асау теңіз толқыған. Бойымды топырақ басулы — Жүре алмаймын, жол тұман!...

Шығамын тірі болсам адам болып, Жүрмеймін бұл жиһанда жаман болып. Жатқаным көрде тыныш жақсы емес пе, Жүргенше өмір сүріп, надан болып....

Сусыз, шетсіз шөлдерден Тұманды, түпсіз көлдерден, Адамдық көші өткенше! Қасқыр мен қой дос болып, Достықсыз өмір бос болып,...

Кірді ғой түстен кейін тентек ақылы, Сертімнің бұл өмірлік ең ақыры: «Адам — құл өзін жеңіп ұстамаған» Деген бір Сократтың бар нақылы....

Көңілге қайғы у салып, Көзден жасты парлатқан, Жүрекке жара дақ салып, Жанды ашытып зарлатқан Уытың күшті, ажал - ай!...

Маңайымнан әрмен кет, Жанды қуыршақ, арам ет. Білдірместен астыртын Алдап едің көз құртын, Құр бояма қызыл бет....

Күңгірт түспен ойға батып, Орындыққа отырған. Жүрек қаны сыртқа атып, Бет аузынан оқылған....

Үмітпенен жоқ қуған Талабы алда баламыз. Басқалар жоғын тапқанда, Біздер қайтіп қаламыз....

Оқуда мақсат не: Медреседе жату ма, Ескі нұсқа бақастарды татуға; Қанша жыл Хашия мем Мантық шайнап, Керілдесіп шатуға....

Келді хатың, мен шаршап Отырғанда дамығып. Хабарыңа бек аңсап, Сүзіліп көзім талығып....