Ш. Құдайбердіұлы “Әділ мен Мария” романын 1925 жылы жазған. Бұл көрнекті қаламгердің кемеліне келген, көлемді, күрделі шығармалар жазуда мол тәжірибе жиған шағы...

Достыңыз зор, дұспаның қор, Бар тiлекке жетсеңiз. Сансыз бақыт, алтын тақыт, Барша жаннан өтсеңiз....

Жемiстi, жақсы иiстi бұл бәйшешек, Аралайық, пайдасын көрем десек. Ұғымды, милы жастың ойын қозғап, Ұқтырар талай тәлiм, талай есеп....

Бұл ән бұрынғы әннен өзгерек, Бұған ұйқасты өлең, сөз керек Өзіне орайлы. Денең жан нұрлы болса, жөнделмек, Өлең әнге өлшеп айтса, өңделмек, Ұйқасса қолайлы....

Бұл кездегi дiндердiң бәрi – нашар, Ешбiрi түзу емес көңiл ашар. Өңкей алдау, жалғанды дiнiм дейдi, Тексерсең, ойың түгiл жаның сасар....

Бiр суыр адасыпты оттап жүрiп, Кез болды бiр ауылға көп қаңғырып. Ит қуалап тыққан соң иесiз үйге, Бояу толы шелекке кеттi кiрiп....

Бостандық туы жарқырап, Еркіндік суы сарқырап. Байқұс қазақ осыдан Қана ала ма бас құрап....

«Бейiсте бар сұлу жар, Мінсiз таза хор қыздар, Рахат берер бал кәусар»,– Дейдi бiздiң молдалар....

Бейiс, дозақ молда айтқан сияқты емес, Ақылды адам оны анық сондай демес. Құрсақтағы балаға осы өмiрдi Ұқтыр десе, айтар ең қандай кеңес?...

Бас көзiмен қарасаң, нәпсi – жалған, Бiр сұлу қыз сықылды жұрт таңданған. Анық ақыл көзiмен қарағанда, Өзiн берер қалыңға ол қызды алған....