Б а л a: Әкетай, мынау не үй ұзын мойын, Тым ірі, ұлық ұстап тұрған бойын? Басына шыққан адам білер еді - ау Сырын айтпас қаракөк көктің ойын....

Талайсыз, бақсыз мен сорлы, Бір ісім оңға бармаған. Мен не жаздым о ғұрлы, Тәңірі мұнша қарғаған?...

Ақылы асқан данышпандар елінде Бағаланбай, қырын көзбен қаралар. Шетке даңқы, атағы асып кеткенде, Қарсы болар ауылында ағалар!...

Зор қуаныш — қара түн өткенiне, Алтын таңды ашық күн жеткенiне, Қан аралас төгiлген көп көз жасты Тәңiрi қабыл, мейiрiм ғып, еткенiне....

Заводта болсаң, күнбе - күн көрінер еді табысың. Дәрігер болсаң, түрлі емің – сырқаулы жанның бағы шын....

Бұл жарыққа шыққан соң, Іздейді көңілім күн - түні Қайдасың ләззат, рахат деп, Таппады сал боп еш мұны....

Көңіліңді ашар, Жалынды басар Жоқ жанында жолдасың....

Сұм көңілге разы емен мен, Тез жанад да, тез сөнед. Бір тілегін істесең сен, Оған басқа ой келед....

Отқа ұшар көбелек, Қарамай, сорлы, алды - артын. Ойына кіріп - шықпайды Күйдірер деп от - жалын....

Бұрқырап қара дауыл соғып тұрған, Көкорай түсі қашып солып тұрған. Шыдамай қатты ызғарлы жел өтіне, Бүрісіп ағаш, шөптер тоңып тұрған....