Атаның шаhуатының көп қой мәнi, Ананың құрсағында қан болғаны. Құс пен адам болар деп кiм айта алар, Өлi қан мен жаны жоқ жұмыртқаны?...

Жаз шығып, жаманшылық жоғалғанда, Тал гүлдеп, шалғын өсіп, оңалғанда. Көлбеңдеп көкорайда күрілдетіп, Орақшы пішен шауып шөп алғанда....

Арақ – ақыл‚ мастық – ой, жар – хақиқат‚ Жан – нәпсi, шатақ иман – дiн қиянат. Маскүнем‚ әйелсүйгiш‚ дiнсiз ғой деп, Сырым бiлмей сыртымнан қылма ғайбат....

Ойлаңыз, ақыл - бiлiм қайда болмақ, Денеде қандай орын - жайда болмақ? Бiлу, нану, ұнату – ақыл ici, Қайтсе зиян, қайткенде пайда болмақ?...

Ана жыл әскер шығып, оңнан - солдан Соғысып жердің жүзі қанға толған. Сол кезде Америка деген елде Уолдер Белдет дейтұғын бір бай болған....

Патшалар сансыз шығын қылады, Дайындап соғыс үшін ғаскерін. Аямай бірін - бірі қырады, Ел алар оққа байлап жастарын....

Кісіге адамшылық неге керек? Адамдық – өзге айуаннан артық демек! Ит талаған төбеттен қалай дейсің, Аямай әл келгенін жұлып жемек....

Адамнан артық жәндiк жаралмаған, Дейдi жұрт: «Айуан жоқ иттен жаман». Бұл туралы менде бiр бөтен ой бар, Анық ұқсаң, айтайын, достым, саған....

Бiлiмдiлер сөз жазып, зарлағанда, Ой кезiп, жердiң жүзiн шарлағанда, Алдаусыз адам өмiрiн түзетерлiк Әдiлет, ынсап, мейiрiм бар ма адамда?...

Дұғай да дұғай сәлем айт, «Айқап» пенен «Қазаққа». Кекеу, сөгіс сөзден қайт, Кез боларсыз мазаққа....