Ахмет Байтұрсынов Бір адам жас баласын жанына алды, Екеуі сайран етіп кетіп қалды. Қыдырып әрлі - берлі жүрді дағы, Егінші егін еккен жерге барды....

Бір ұзын алып қолға мықты шыбық, Қаздарын қалаға айдап шықты мұжық. Қуалап байғұстарды келеді ұрып, Асығып базар күнге жаны шығып....

Қайран еркін Замандарың, Тарлыққа жоқ Амалдарың. Еркін дала, Еркің қайда? Еркіңдегі Көркің қайда?...

Қаз едік қатар ұшып қаңқылдаған, Сахара көлге қонып салқындаған. Бір өртке қаудан шыққан душар болып, Не қалды тәнімізде шарпылмаған?!...

Қалтылдақ қайық мініп еспесі жоқ, Теңізде жүрміз қалқып кешпесі жоқ. Жел соқса, құйын қуса жылжи беру Болғандай табан тіреу еш нәрсе жоқ....

Қош! Сау бол, Қа.... жуылмаған, Айдай бер, қалса адамың қуылмаған. Әдепті, сыпайы елдің қалпында жоқ Жасырын дыбыс шықты шуылдаған....

«Ғылымдар дүниелік сиқыр болмақ, Оқыған ол ғылымды кәпір болмақ». Зулатып шариғатты шарт жүгініп, Молдекең отырғанда мойнын толғап....

Болармын нағып ырза туысыма? Туыппын таршылықтың уысында. Шамам жоқ жан - жағыма қол сөзарлық, Тар көрдің тығылғандай қуысына....

Балалар, бұл жол басы даналыққа, Келіңдер, түсіп, байқап, қаралық та. Бұл жолмен бара жатқан өзіңдей көп, Соларды көре тұра қалалық па?!...

Я, Құдайым аққа жақ, Өзіңе аян: мен нақақ. Аққа деген жолымның Абыройын ашпай, жап....