Жел - тым тентек бір бала, Жан сүйгені - cap дала, Дамыл алмай жүгіред. Ерні өтірік қыбырлап,...

«Тәңірі ие, атпады ғой таңың!»- деп, Күңіреніп жатыр тұтқын уһілеп. Естіледі терезеден темірлі, Тұрса керек тыста жүйрік жел гулеп....

Желе бер, жаным Қаракөк, Желкілде желмен, айдарым! Қолымда найза көк болат - Ерлігіме айғағым....

Басқа жұрт аспан - көкке асып жатыр, Кілтін өнер - білім ашып жатыр. Бірі - ай, бірі - жұлдыз, бірі күн боп, Жалтырап көктен нұрын шашып жатыр....

Мағжан депті біздің Бәкең баласын, Қарашығым, бүлдірген бөбек, адасым! Сұрайсың ғой: «Қайдан келдің, аға?- деп, Енді қайда жол тартып сен барасың?»...

От жұтқан туысқанның халін көріп, Күнәсіз судай аққан қанын көріп, Айрылған ар - намыстан қарындастың Көз жасы, қалың қайғы, зарын көріп....

Кердең - кердең жүресің сен, не таптың? Мен айтайын - айнымайтын жар таптым. Күндіз - түні жар қойнында жатамын, Естімеймін уын - шуын жан - жақтың....

Cap дала бейне өлік сұлап жатқан, Көбіндей ақ селеулер бетін жапқан. Тау да жоқ, орман да жоқ, өзен де жоқ, Сәуле емес, қан шашып тұр күні батқан....