Өлең қурап, жер кеуіп, Су суалып, көл кеміп, Сай - саладан шөп кетті. Ағайын арзан, ел салқын, Қатын қайқаң, ер салқын, Кеңесті тастап көп кетті....

Бар екен таудан аққан таза бұлақ, Түк ел жоқ маңайында қылған тұрақ. Жағалай біткен ағаш жапырақты, Жайқалып күн мен желден тұрған қорғап....

Ай жарық, салқын ауа, күзгі түнде, Ұйықтаған үлкен шаһар жатыр күйде. Жалғыз - ақ тырыс шәкірт кітап ұстап, Есінеп ояу отыр пәтер үйде....

Оян қазақ! Көзіңді аш, оян қазақ, көтер басты, Өткізбей қараңғыда бекер жасты. Жер кетті, дін нашарлап, хал арам боп, Қарағым, енді жату жарамас - ты....

Сағындым сені, Жайық, алма бақты, Өткізгем өз бойыңда жастық шақты. Сүюші ем төңкерілген толқыныңды. Сылқылдап соғып жатқан жарқабақты....

Жем қайда, Жайық қайда, Сағыз қайда? Ескі өлең еске түсті бағзыда ойға. Ашылып үрпілері, әне өзендер, Далаға дән тасқынын ағызған ба?...

Күндері бар қызуы әбден сөнбеген, Гүлдері бар қызылы әлі сембеген. Күз де менің елу жасым сияқты, Жаздар өтіп, қыс келер деп сенбеген....

Туған тілім тірлігімнін айғағы, Тілім барда айтылар сыр ойдағы, Өссе тілім мен де бірге өсемін, Өшсе тілім мен де бірге өшемін....

Мен – қазақпын мың өліп, мың тірілген. Жөргегімде таныстым мұң тілімен Жылағанда жүрегім, күн тұтылып, Қуанғанда күлкімнен түн түрілген....

Діннен емес, тілден алған үлесін, Қазақ деген халық барын білесің, Сондай елдің үлымын деп өзің де шаршы топқа шалқая бір кіресің....