Сүйші мені! Сүй мені! Сүйіктім - ау! Жылуы жоқ жандардан күйіппін - ау. Теңіздейін сезімің тамшы болып, Жүрегіме кетсінші сиып мынау....

Әй, күйгелек досым - ай, Көңіліңнің босын - ай. Сүйретіліп өмірде, Жеткен жерің осы ма - ай?!...

Жалғыздық дей ме... Қорқа ма кімдер? Үрки ме? Мен болсам тіпті үйреніп қалғам бұл күйге. Әйтсе де, құрғыр, бұл жалғыздықтың ешқашан, Төнбесе деймін жағымсыз ешбір бұлты үйге....

Болмаңызшы жұрт айтқан сөзіне алаң, Сізді жаман дегеннің өзі жаман. Білемін ғой, Жазықсыз жаны ауырған Ұзақ уақыт ұмытпас кезін адам....

Ана деген - ақ жаулықты аппақ ар, Ананы ұқпас қиянатта тапталар. Өткің келсе қиянаттан қиналмай, Мына өсиет-өнегемді жаттап ал:...

Жеңдіре алмай ақылға ашуымды, Әбжыландай шашыппын, рас, уымды. Енді сені көргенде қыпылықтап, Бой көрсетпей, қарашы, қашуымды....

Әй, көңілім - патшасың - ау, патшасың, Армандайсың біреудің бау - бақшасын. Тілегіңді орындаймын деп күнім, Көбеюде ақ шашым....

Сүйдіремін, деп жүріп жалықтырып алыппын, Сағындырам, деп жүріп, ұмытылып қалыппын. Мың құбыла беретін машақаты мың дастан, Махаббаттың бітпейтін күйбеңінен жалықтым....

(көліктің терезесінен лақтырылып, туа сала өлім құшқан сəбидің монологы) Келдім. Кеттім. Мен сендерге не жаздым, Анашым - ай, осыншалық неге аздың, Жатырыңнан сəл кеңірек...

Сені сағынудан шаршадым Бұдан былай хат жазбаймын Уәде беремін мына менің соңғы хатым...